Katar zakaźny Choroby układu oddechowego często bywają łączone, a ich wybuch może być wynikiem wspólnego działania patogenów oraz czynników obecnych w otoczeniu gołębnika, które obniżają odporność gołębi na zarażenie.  Patogeny:  Drzwi do infekcji otwiera mykoplazma oraz wirusy, jak również grzyby i trichomonady. Obniżają one odporność gołębi i stwarzają warunki do rozwoju i namnażania się bakterii takich jak pasteurella, kokcydia oraz E. coli. Te wtórne bakterie wywierają wpływ na obraz kliniczny widzialnych i słyszalnych objawów kataru (sapanie).  Katar nie zawsze bywa spowodowany działaniem patogenów. Bardzo często powoduje go nieodpowiednia wentylacja i systemy wietrzenia, zaś przeciągi, niedostatek tlenu oraz wysokie stężenie szkodliwych gazów i kurzu w gołębniku obniżają odporność gołębi, znacznie zwiększając ich podatność na infekcje.  Objawy choroby:  Na początku hodowca zauważa kichanie oraz wodnistą wydzielinę z nosa, która w ostrej fazie choroby gęstnieje i nabiera barwy żółtobrązowej. Jednocześnie pogarsza się kondycja ptaków, zmniejsza się ilość spożywanej karmy oraz wody, następuje przerwa w pierzeniu, a ptaki stają się niechętne do lotu. Korale i narośl dziobowa nabierają szarej barwy, a gołąb zaczyna drapać się po głowie i nosie. Po otwarciu dzioba widać nitki śluzu między tylną częścią języka a podniebieniem. Inne objawy kliniczne to zaczerwienienie i opuchlizna błony śluzowej gardła.  W zaawansowanym stadium choroby w rejonie krtani tworzą się białożółte ogniska, zaś procesy zapalne przenoszą się do tchawicy i dolnych dróg oddechowych (worki powietrzne).  Rozpoznawanie choroby:  Katar zakaźny zwykle diagnozuje się na podstawie zachowania chorych gołębi, zmian zapalnych w rejonie głowy oraz dróg oddechowych oraz charakterystycznych odgłosów przy oddychaniu (sapanie).  W przypadku podejrzenia choroby zaleca się badanie przez lekarza weterynarii oraz wykrycie patogenów poprzez badania bakteriologiczne.  Likwidacja czynników obniżających odporność i przyczyny stresu:  oględziny gołębnika (wentylacji i wietrzenia), stopnia jego zatłoczenia oraz poziomu kurzu w powietrzu.  Aby zmniejszyć ilość bakterii przenoszących się drogą powietrzną należy dwa razy dziennie spryskiwać gołębnik czynnym roztworem chevi-air (około 5 przyciśnięć pompki na sekcję: unikać tworzenia się kropel na ścianach).  Roztwór czynny = 60 mi (3 dozowniki) na 2 litry wody.  Uwaga:  nie podawać gołębim karmy zawierającej wapń (np. żwirku) podczas leczenia, ponieważ wapń wiążę chlorotetracyklinę zmniejszając jej skuteczność.  Nie pozwalać zarażonym gołębiom na swobodne loty. Nie podawać wody do kąpieli.