Garłacz angielski jest jednym z garłaczy długonogich. Pochodzi z Anglii, ale w połowie XIX wieku został sprowadzony do Niemiec, gdzie hodowany jest do dziś. Nie jest jednak zbyt rozpowszechniony, gdyż jego hodowla nie jest łatwa i wymaga dużego doświadczenia. W Europie funkcjonuje międzynarodowy klub hodowców garłacza angielskiego, który dba o prawidłowy rozwój rasy i regularnie urządza wystawy swoich ptaków.

Garłacz angielski to duży, osiągający 48 cm długości ptak o niemal pionowej sylwetce. Jego głowa jest nieproporcjonalnie malutka, gładka, o wysklepionym czole. Oczy mają kolor pomarańczowy lub ciemny (u białych osobników). Brew jest wąska, w kolorze upierzenia. Dziób długi, mocny. Szyja powinna być możliwie jak najdłuższa. Zdobi ją kuliste (w nadętym stanie) gardło, odstające od piersi, stopniowo zwężające się ku dołowi. Pierś powinna być długa, o wystającym mostku. Brzuch dugi i wąski. Plecy tworzą jedną linię z ogonem, są wąskie, długie i proste, spadziście opadające do tyłu. Skrzydła długie, wąskie, mocno zamknięte. Końcówki skrzydeł nie powinny się krzyżować. Ogon wąski, niezbyt długi, silnie zamknięty. Jego koniec nie może odtykać podłoża. Nogi garłacza angielskiego są bardzo długie i proste, mogą osiągać nawet 18 cm długości. Sprawiają wrażenie wyrastających z jednego miejsca. Uda są lekko wygięte do przodu, pokryte drobnymi piórkami. Skoki długie, także gładko opierzone w taki sposób, by nie przebijał czerwony kolor skóry. Na palcach dłuższe pióra (do 5 cm długości) tworzą dla nich przykrycie.

Garłacze angielskie posiadają gładkie, mocno przylegające do ciała upierzenie. Hodowane są w kilku odmianach barwnych. Poza gołębiami białymi, wszystkie inne barwne odmiany posiadają charakterystyczny biały półksiężyc na barwnym uwypukleniu szyi. Białe są także lotki I rzędu, róża na łokciu skrzydła, spód ciała (brzuch i część piersi) oraz nogi. Hoduje się odmianę czarną, niebieską, czerwoną, żółtą, niebiesko-płową, brązowo-płową, czerwono-płową i żółto-płową. Ogon jest barwny, a u odmiany czerwonej i żółtej – jasny.

Znana jest też karłowata odmiana garłacza angielskiego. Gołąb ten jest mniej więcej o jedną trzecią mniejszy od swojego dużego odpowiednika, ale zachował prawidłowe proporcje. U obu odmian występują te same warianty kolorów upierzenia.