Gołąb ten wyróżnia się wśród innych garłaczy oryginalnym, siwym ubarwieniem, które tak jak w przypadku gołębia damasceńskiego czy lazurka wywołane jest czynnikiem genetycznym Ic. Poza tym rasa nie może poszczycić się żadnymi ozdobami z piór ani oryginalnymi kształtami. Ponadto gołąb czeski siwy jest trudny w hodowli, gdyż nie można poddawać go krzyżówkom międzyrasowym.

Niegdyś jedyne hodowle tej rasy gołębi znajdowały się na terenie Republiki Czeskiej. Obecnie interesuje się nimi coraz więcej hodowców zagranicznych.

Garłacz czeski siwy jest gołębiem średniej wielkości (długość do 40 cm), rozmiarami zbliżonym do nieuszlachetnionych odmian stawaka czeskiego. Jego postawa jest stroma – około 45°. Hodowcy kładą nacisk na szeroką pierś i długi prosty mostek. Głowa powinna być okrągła, wyrazista, z wyraźnym czołem. Oczy pomarańczowe do czerwonych. Obwódka powiekowa gładka, wąska, w kolorze ciemnoszarym. Szyja powinna być odpowiednio długa z gardłem gruszkowatego kształtu zachodzącym aż po dziób, który opiera się na nim. Gardło jest lekko oddzielone w dolnej części tułowia. Skrzydła i ogon są krótkie, nogi normalnej długości, nieopierzone, z czarnymi pazurkami.

Z powodu specyficznego zabarwienia, garłacz ten ma niewiele odmian barwnych. U wszystkich podstawowym kolorem jest siwy, czyli w przybliżeniu jasnolodowoniebieski, zmienne są natomiast wzory rysunku. Wyróżnia się odmianę jasnolodowoniebieską z pasami oraz jasnolodowoniebieską z karpiowatością. Lotki są czarne, u odmian białolotnych występuje 7-9 białych lotek I rzędu, ale toleruje się też 3 do 8.